آیا ترجمه غیررسمی برای مهاجرت پذیرفته می شود؟ بررسی کشور به کشور
مهاجرت، فرآیندی چند مرحله ای و پیچیده است که نیازمند ارائه مدارک متعدد به زبان کشور مقصد می باشد. یکی از اصلی ترین چالش ها در این مسیر، ترجمه مدارک رسمی مانند شناسنامه، مدارک تحصیلی، گواهی های شغلی و... است. در این میان، بسیاری از متقاضیان با این سؤال مواجه می شوند که آیا ترجمه غیررسمی نیز می تواند در روند مهاجرت مورد قبول واقع شود یا خیر؟
پاسخ به این سؤال به قوانین کشور مقصد، نوع ویزا و حتی نهاد دریافت کننده مدارک بستگی دارد. در این مقاله به بررسی تفاوت های بین ترجمه رسمی و غیررسمی پرداخته و سپس شرایط پذیرش ترجمه غیررسمی را به تفکیک کشورهای مختلف مرور خواهیم کرد.
تفاوت ترجمه رسمی و غیررسمی
در دنیای امروز، ترجمه در حوزه های گوناگونی کاربرد دارد؛ از متون ادبی گرفته تا مدارکی که در حوزه های حقوقی و بین المللی استفاده می شوند. اما آنچه بیش از همه اهمیت دارد، تمایز بین ترجمه رسمی و ترجمه غیررسمی است؛ دو مفهوم که گرچه شباهت هایی در اصل عملکرد دارند، اما از نظر اعتبار، کاربرد و روند تهیه، دارای تفاوت های اساسی هستند.
ترجمه رسمی
ترجمه رسمی به ترجمه ای گفته می شود که توسط مترجمان دارای صلاحیت قانونی انجام شده و بر روی سربرگ رسمی، همراه با مهر، امضاء و گاه تأیید نهادهای دولتی مانند دادگستری و وزارت امور خارجه ارائه می گردد. این نوع ترجمه معمولاً برای ارائه به نهادهای رسمی مانند سفارت خانه ها، دانشگاه ها یا دادگاه ها مورد استفاده قرار می گیرد و دارای پشتوانه حقوقی و اداری است.
ترجمه غیررسمی
برخلاف ترجمه رسمی، ترجمه غیررسمی بیشتر جنبه عمومی و کاربردی دارد. این نوع ترجمه اغلب برای اهداف شخصی، مطالعاتی یا تخصصی انجام می شود و الزامی برای استفاده از مهر رسمی یا تأییدیه های دولتی در آن وجود ندارد. ترجمه مقالات علمی، کتاب ها، وب سایت ها یا حتی رزومه های شغلی نمونه هایی از ترجمه های غیررسمی هستند که توسط افراد مسلط به زبان، اما الزاماً بدون مجوز قانونی ترجمه، انجام می شوند.
به طور خلاصه، ترجمه رسمی سندی است حقوقی با ارزش اثباتی در نظام های رسمی، در حالی که ترجمه غیررسمی برای درک، ارتباط یا ارائه محتوا، بدون الزامات قانونی خاص است.
آیا ترجمه غیررسمی برای مهاجرت پذیرفته می شود؟
در فرآیند مهاجرت، اغلب کشورها مدارکی را از متقاضی درخواست می کنند که باید به زبان رسمی آن کشور ترجمه شود. اما آنچه اهمیت دارد، نوع ترجمه است؛ ترجمه غیررسمی معمولاً برای اهداف مهاجرتی پذیرفته نمی شود.
ترجمه غیررسمی به ترجمه هایی گفته می شود که توسط افراد عادی یا مترجمان بدون مجوز رسمی انجام می شود و فاقد سربرگ، مهر و امضای مترجم رسمی است. این نوع ترجمه ممکن است برای استفاده های شخصی یا داخلی مناسب باشد، اما برای ارائه به سفارت ها، دانشگاه ها یا سازمان های رسمی مهاجرتی اعتبار قانونی ندارد.
اکثر سفارت ها و نهادهای مهاجرتی در کشورهای مختلف، تنها ترجمه هایی را می پذیرند که:
• توسط مترجم رسمی قوه قضاییه یا نهاد معادل آن در کشور مبدأ انجام شده باشد.
• بر روی سربرگ رسمی دارالترجمه چاپ شده باشد.
• دارای مهر و امضا و در برخی موارد تأیید وزارت دادگستری و امور خارجه باشد.
در برخی موارد خاص مانند ارسال مقاله به مجلات علمی یا مکاتبه با مؤسسات آموزشی پیش از اپلای، ترجمه غیررسمی ممکن است کافی باشد، اما به طور کلی، در فرآیندهای مهاجرتی، تنها ترجمه رسمی قابل قبول است و استفاده از ترجمه غیررسمی می تواند موجب رد پرونده یا تأخیر در روند بررسی شود.
چرا برخی کشورها فقط ترجمه رسمی را قبول دارند؟
بسیاری از کشورهای جهان در فرآیندهای مهاجرتی، تحصیلی یا حقوقی، تنها ترجمه رسمی را به عنوان مدرک معتبر می پذیرند. دلیل این موضوع، الزام به دقت، صحت و اصالت مدارک ترجمه شده است. ترجمه رسمی توسط مترجمانی انجام می شود که از سوی مراجع قضایی یا اداری آن کشور مجوز دارند و در صورت بروز خطا یا جعل، پاسخگو خواهند بود. این سطح از نظارت و تعهد، برای نهادهای دولتی و بین المللی اهمیت حیاتی دارد.
از سوی دیگر، اسناد ترجمه شده اغلب در فرآیندهای مهمی مانند صدور ویزا، ثبت نام دانشگاه، استخدام یا طرح در دادگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند. بدیهی است که اعتبار این اسناد باید از طریق مهر و امضای رسمی تضمین شود تا قابل استناد باشند.
همچنین، برخی کشورها برای جلوگیری از سوء استفاده، تحریف اطلاعات و جعل مدارک، تنها ترجمه هایی را قبول دارند که فرآیند قانونی تأیید (مانند تأیید دادگستری یا وزارت خارجه) را طی کرده باشند. این موضوع به آن ها اطمینان می دهد که متن ترجمه شده دقیقاً مطابق سند اصلی و بدون تغییر است.
در نتیجه، ترجمه رسمی نه تنها یک ترجمه ساده، بلکه یک سند حقوقی معتبر محسوب می شود که پشتوانه قانونی دارد و به همین دلیل، برای کشورهای قانون محور و حساس نسبت به صحت مدارک، تنها گزینه قابل پذیرش است.
قوانین ترجمه مدارک برای مهاجرت به کشورهای مختلف
در فرآیند مهاجرت، ترجمه مدارک یکی از مراحل مهم و حساس محسوب می شود. هر کشوری قوانین خاصی برای پذیرش ترجمه مدارک دارد و آشنایی با این تفاوت ها می تواند به تسریع و تسهیل روند مهاجرت کمک کند. در ادامه، به بررسی شرایط و الزامات ترجمه مدارک برای چند کشور پرتقاضا می پردازیم:
آلمان
برای اخذ ویزای آلمان برای هر یک از موارد مهاجرتی مانند تحصیل، کار یا اقامت، ارائه ترجمه رسمی مدارک الزامی است. این ترجمه ها باید توسط دارالترجمه آلمانی معتبر انجام شده و دارای مهر و امضای مترجم رسمی قوه قضاییه باشند. همچنین، معمولاً تأییدیه وزارت دادگستری و وزارت امور خارجه نیز مورد نیاز است. سفارت آلمان به دقت اصالت و صحت ترجمه ها را بررسی می کند، بنابراین رعایت کامل فرمت و الزامات تعیین شده توسط این کشور اهمیت زیادی دارد.
آمریکا
برای ارائه مدارک به سفارت آمریکا، تنها ترجمه های رسمی مورد پذیرش است. این ترجمه ها باید توسط دارالترجمه رسمی انجام شده و دارای مهر و امضای مترجم رسمی باشند. مدارکی مانند شناسنامه، کارت ملی، مدارک شغلی، اسناد مالکیت، مدارک تمکن مالی و سوابق تحصیلی از جمله مهم ترین مواردی هستند که در اغلب موارد نیاز به ترجمه رسمی دارند. با توجه به نوع ویزای درخواستی، ممکن است نیاز به ترجمه برخی مدارک بیشتر یا کمتر باشد، اما داشتن ترجمه رسمی همه مدارک مهم توصیه می شود.
کانادا
برای مهاجرت به کانادا، ترجمه مدارک باید توسط مترجم رسمی مورد تأیید قوه قضاییه انجام شده و با مهر و امضا همراه باشد. سفارت کانادا بر دقت ترجمه ها تأکید زیادی دارد و ترجمه های غیررسمی یا فاقد مهر، قابل پذیرش این سفارت نیستند. مدارک ترجمه شده معمولاً دارای بارکد دوبعدی (QR Code) هستند که امکان رهگیری آن ها توسط سفارت را فراهم می کند. الزامات ترجمه بسته به نوع ویزای درخواستی متفاوت است و معمولاً مدارک هویتی، مالی، تحصیلی و شغلی باید ترجمه رسمی شوند.
استرالیا
در بسیاری از پرونده های مهاجرت به استرالیا، ترجمه مدارک با مهر ناتی (NAATI) کفایت می کند. ناتی سازمانی معتبر در استرالیا است که مترجمان آن مورد تأیید دولت و نهادهای مهاجرتی هستند. البته در برخی موارد و به درخواست متقاضی، ترجمه رسمی با مهر قوه قضاییه و تأیید وزارت دادگستری نیز پذیرفته می شود. نوع ترجمه مورد نیاز بسته به نوع ویزا (تحصیلی، کاری، سرمایه گذاری و...) متغیر است.
فرانسه
برای مهاجرت به کشور فرانسه، ترجمه مدارک باید به صورت رسمی و توسط دارالترجمه های مورد تأیید انجام شود. مدارکی مانند شناسنامه، کارت ملی، مدارک تحصیلی، سوابق شغلی، دفترچه بیمه، مدارک مالی و عدم سوء پیشینه باید به زبان فرانسوی ترجمه شده و دارای مهر مترجم رسمی باشند. از آن جایی که ترجمه مدارک یکی از الزامات اصلی برای اخذ ویزای بیش از ۳ ماه فرانسه است، دقت در انتخاب دارالترجمه و رعایت قالب رسمی بسیار اهمیت دارد.
با توجه به تفاوت قوانین کشورها در پذیرش ترجمه مدارک، آگاهی از الزامات خاص هر مقصد مهاجرتی ضروری است. انتخاب دارالترجمه معتبر، رعایت قالب های رسمی و دریافت تأییدیه های لازم می تواند از بروز تأخیر یا رد شدن پرونده جلوگیری کند.
جمع بندی
همانطور که گفته شد، یکی از مهم ترین مراحل برای مهاجرت، آماده سازی و ترجمه دقیق و معتبر مدارک است. ترجمه رسمی با رعایت استانداردهای مورد قبول سفارت ها و نهادهای مهاجرتی، نقشی حیاتی در پذیرش پرونده دارد. در مقابل، ترجمه غیررسمی تنها در موارد خاص و محدود قابل استفاده است و در اغلب کشورها مورد پذیرش نیستند. همچنین هر کشوری ممکن است قوانین خاص خود را در زمینه تأییدیه ها، زبان ترجمه و نوع مدارک داشته باشد، بنابراین آشنایی با این جزئیات پیش از اقدام، بسیار ضروری است.
در این مسیر، انتخاب یک دارالترجمه معتبر و با تجربه می تواند خیال شما را از بابت صحت، دقت و قانونی بودن ترجمه ها راحت کند. دارالترجمه فدرال با تیمی از مترجمان رسمی، ارائه خدمات سریع، دقیق و مطابق با جدیدترین استانداردهای بین المللی، یکی از مطمئن ترین انتخاب ها برای ترجمه مدارک مهاجرتی خواهد بود. شما می توانید با خیال راحت ترجمه مدارک خود را به دارالترجمه فدرال بسپارید.